زیردریایی هسته ای شوروی که 2 بار غرق شد! (+عکس)
تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۵۵۲۲۰
عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - زیردریایی های به طور ذاتی ماشین های خطرناکی هستند. آنها برای سفر زیر سطح آب اقیانوس در محیطی ناسازگار با زندگی انسان طراحی شده اند، و بر همین اساس حاشیه بسیار باریکی برای خطا وجود دارد.
طی جنگ جهانی دوم، در شرایطی که به نظر می رسید کل سیاره زمینه درگیر نبرد در هوا، زمین و دریا شده است، حضور در زیردریایی یکی از خطرناک ترین مکان هایی بود که می توانستید تصور کنید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طی جنگ سرد، فناوری زیردریایی ها بهبود یافت و این ماشین های جنگی بسیار ایمن تر شدند. اما حاشیه خطا همچنان ناچیز بود، همانطور که اتفاقات گاه و بیگاه این مساله را نشان می داد.
به عنوان نمونه، کی-429 نیروی دریایی شوروی، یک زیردریایی هسته ای کلاس چارلی-1 بود که نه یک بار، بلکه دو بار غرق شد.
زیردریایی های به ندرت شانس دوم پیدا می کنند. زمانی که یک زیردریایی غرق شود، به طور معمول قعر دریا به گور آن تبدیل خواهد شد. گاهی اوقات، امکان بالا آوردن زیردریایی غرق شده وجود دارد، اما عمر مفید آن به طور قطع تمام شده است. اگرچه چند مورد استثنا نیز وجود دارند که زیردریایی کی-429 یکی از آنها محسوب می شود.
کی-429 یک زیردریایی هسته ای بود که در سال 1972 به آب انداخته شد. این زیردریایی کلاس چارلی 104 متر طول و 9.9 متر پهنا داشت. کی-429 توانایی حرکت با سرعت 26 گره (48 کیلومتر بر ساعت) را داشت و تا عمق 300 متری آب تست شده بود.
حادثه فاجعه بار برای زیردریایی کی-429در سال 1983، به خدمه زیردریایی کی-429 دستور داده شد تا برای یک سری تمرینات آموزشی راهی دریا شوند. این در شرایطی بود که زیردریایی به تازگی از یک ماموریت طولانی گشت‌زنی باز گشته بود و تحت تعمیرات ساختاری بود. بر همین اساس، دستور صادر شده نگرانی کاپیتان نیکولای سووروف، فرمانده زیردریایی، را به همراه داشت.
کاپیتان سووروف مخالفت خود را با این دستور اعلام کرد. اما فرماندهان ارشد توجهی به این مخالفت نکرده و زیردریایی کی-429 سرانجام راهی محل تمرینات آموزشی در خلیج سارانایا (Sarannaya Bay) شد.
طی نخستین شیرجه، از آنجایی که زیردریایی برای این کار به درستی آماده نشده بود، بخش جلویی کی-429 با آب پر شد. این اتفاق موجب مرگ 14 ملوان و رفتن زیردریایی به عمق تقریبا 40 متری آب شد. این شانس بزرگی برای باقی خدمه بود زیرا اگر کی-429 در آب های عمیق اقیانوس غرق می شد، ممکن بود تا بیش از 400 متر پایین برود.
اما همه چیز برای خدمه زیردریایی کی-429 خوب پیش نرفت. آنها قادر به ارائه درخواست کمک برای اطلاع نیروی دریایی شوروی از وضعیت و مکان خود نبودند.
تعداد 106 خدمه بازمانده در کف اقیانوس گرفتار شده بودند و مقامات نیروی دریایی شوروی از شرایط و مکان دقیق آنها آگاه نبودند.
در نهایت، دو نفر از خدمه زیردریایی از طریق لوله های اژدر از زیردریایی خارج شده و خود را به سطح آب رساندند. آنها با یک قایق گشتی مواجه شدند و غرق شدن زیردریایی را اطلاع دادند. تیم نجات به محل اعزام شد و غواصان کپسول های اکسیژن را به خدمه کی-429 تحویل دادند. آنها از طریق لوله های اژدر و بخشی که دچار آبگرفتگی نشده بود، زیردریایی را ترک کردند.
کاپیتان نیکولای سووروف طی یک مصاحبه درباره این اتفاق گفت: نمی توانید تصور کنید خزیدن در تاریکی مطلق در از میان لوله اژدر که تقریبا 9 متر طول و 53 سانتیمتر پهنا دارد، چگونه است. در یک لحظه فکر می کنید که هرگز از این لوله آهنی باریک خارج نخواهید شد. ترس حرکات شما را محدود می کند، ذهنتان را تسخیر کرده و اراده شما را سرکوب می کند.
کاپیتان سووروف به خاطر این اتفاق در دادگاه نظامی به 10 سال زندان محکوم شد، اما در سال 1987 عفو شد.
از آنجایی که کل زیردریایی کی-429 دچار آب گرفتگی نشده بود، امکان بالا آوردن آن از کف خلیج سارانایا وجود داشت. سپس، زیردریایی برای تعمیرات به اسکله منتقل شد.
اما در سال 1985 و پس از صرف 300 میلیون روبل، در شرایطی که کی-429 تا 80 درصد تعمیر شده بود، درست در محل اسکله کارخانه تعمیر بار دیگر غرق شد. دلیل غرق شدن دوباره این زیردریایی سهل انگاری کارگران عنوان شد. هیچ فردی در این حادثه جان خود را از دست نداد.
کی-429 خیلی زود از خدمت کنار گذاشته شد و به یک زیردریایی آموزشی تبدیل شد.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: زیردریایی شوروی نیروی دریایی یک زیردریایی غرق شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۵۵۲۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سقوط پوتین؟ شاید آرزو بر جوانان عیب نیست / گورباچف مایه عبرت ولادیمیر پوتین شده است / چرا روسیه پوتین با شوروی در آستانه سقوط متفاوت است
به گزارش جماران، پیتر روتلند، استاد در دانشگاه وسلین و دانشیار مرکز دیویس برای مطالعات روسیه و اوراسیا در دانشگاه هاروارد در تازه ترین نوشتار برای Responsible Statecraft درباره خطرات توهم فروپاشی حکومت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نوشت:
ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیراً مقاله‌ای را با عنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده و استدلال کرده که مانند حکومت شوروی ، سیستم سیاسی پوتین نیز همیشه در آستانه فروپاشی است. این استدلال بر اساس یک قیاس مستقیم تاریخی به دست می آید. نظام شوروی قوی و تغییرناپذیر به نظر می رسید و عملاً هیچ کس فروپاشی آن را پیش بینی نمی کرد اما فروپاشید. به همین ترتیب، سیستم پوتین قوی و مقاوم به نظر می رسد و کمتر کسی می تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما فروپاشی آن نیز رخ خواهد داد.
می توان فهمید که چرا این استدلال برای Foreign Affairs جذاب است. آرزو همیشه مخاطب را جذب می کند: مردم دوست دارند آنچه را که می خواهند بشنوند به آنها گفته شود. شاید بهتر باشد اینطور القا شود که بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضد حمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریو برای پیروزی اوکراین، فروپاشی رژیم در روسیه است.
قیاس های تاریخی می توانند جذاب اما گمراه کننده باشند زیرا ممکن است توجه ما را بر شباهت های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت های ساختاری را نادیده می گیرند. واقعیت این است که چندین جنبه مهم وجود دارد که رژیم پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی قرار دارد.
اولاً، میخائیل گورباچف تنها شش سال در قدرت بود و هرگز نتوانست کنترل مؤثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی و یا بوروکراسی در کل ایجاد کند. در نتیجه، ابتکارات سیاستی او با اجرای مؤثر همراه نشد و او را مجبور به اتخاذ اقدامات رادیکال‌تر کرد که کل سیستم را بی‌ثبات کرد. در مقابل، پوتین خیلی سریع پس از به قدرت رسیدن در سال 2000، کنترل قوی بر نخبگان رقیب اعمال و «عمود قدرت» را احیا کرد. او 24 سال است که این مسئولیت را بر عهده داشته است و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه های نهادی رژیم پوتین قوی است و احتمالاً پس از مرگ بنیانگذار خود ، نیز جان سالم به در خواهد برد. دوم، یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این واقعیت بود که این شوروی در حال مبارزه با یک جنگ غیرقابل پیروزی در افغانستان بود که آن را مجبور به مذاکره با غرب کرد. روسیه در حال جنگ در اوکراین است در حالی که هنوز به پیروزی خود مطمئن است. سوم، اتحاد جماهیر شوروی ورشکست شده بود، کسری تجاری داشت و در خارج از کشور پول قرض می گرفت. اما اکنون علیرغم فشار تحریم های غرب، روسیه در سال گذشته 50 میلیارد دلار مازاد تجاری داشت. اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده شوروی سفت و سخت و گودالی از یارانه‌های دولتی بود. بر خلاف اتحاد جماهیر شوروی، روسیه دارای یک اقتصاد سرمایه داری پویا است که به خوبی با اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان آن در دور زدن تحریم های غرب ماهر شده اند. چهارم، اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که 52 درصد جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که روس ها 82 درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند.مسلماً احتمال شورش اسلامگرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف، رهبر چچن را به یک رعیت وفادار مسکو تبدیل کرد، در مورد هر جانشینی صادق است: بهتر است از جریان کمک های مسکو لذت ببرید و لامبورگینی بخرید تا اینکه آواره ای با جیب خالی باشید. چچنی ها از جنگ های اول و دوم درس گرفته اند: استقلال طلبی ارزش تلاش ندارد. هیچ یک از جمهوری های قومی دیگر در فدراسیون روسیه علاقه ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.
حمله 22 آوریل به تالار شهر کروکوس نه تنها یادآور این نکته بود که تروریسم اسلام گرا همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است، بلکه نشان دهنده شکست اطلاعاتی گسترده توسط سرویس های امنیتی روسیه بود. ایالات متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله ای در راه است: آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن های کنسرت در مسکو قرار می دادند. با این حال، حملاتی مانند کروکوس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی شود.
تروریست ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده اند. این نشان می دهد که 8 میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه هستند. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه با نیروی کار کم، حداقل در حال حاضر از چالش امنیتی آن بیشتر است.
شورش واگنر در ژوئن 2023 یک تحول خارق‌العاده بود؛ جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال 2000. ما هرگز نمی‌دانیم اگر او به کرملین می رسیدچه اتفاقی می‌افتاد. اگر یوگنی پریگوژین به عقب برنگشته بود، اما به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند چه سناریویی شکل گرفته بود. آنچه ما می دانیم این است که قیام شکست خورد. پریگوژین مرده و دفن شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شد.
اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما یک امر دور از ذهن باقی می ماند و نمی تواند به عنوان پایه ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.
برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم اما پوتین (و رئیس جمهور چین، شی جین پینگ) از اشتباهات گورباچف درس گرفته اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض استوار کند که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد خواهد کرد.
جاده کندوان یک طرفه شد